Enraged Game เกมแค้นที่รัก (BL)

  "เพลิง" หรือ นาย ภวินท์ แม็คเกนเซ้นส์

"ดิน" หรือ ดินธร เดวากุล  

"โธ่ จะทำยังไงดี ฮือ ทำไมตระกูลนั้นถึงทำกับเราแบบนี้นะ! ไปแค้นกันมาจากไหนก็ไม่รู้!"

ผมที่นั่งพับเพียบอยู่ข้างโซฟากุมมือแม่ที่เอามือทาบหน้าผากน้ำตาซึมเอาไว้ ผู้ไม่เคยลำบากมาตลอดทั้งชีวิตและไม่เคยมีเรื่องให้ต้องเดือดเนื้อร้อนใจ แต่ในตอนนี้..... พวกเรากำลังจะสูญเสียซึ่งทุกสิ่งทุกอย่างเพราะไอ้เวรระยำยับตัวหนึ่ง

"น้องดิน ฮือ เราจะทำยังไงกันดี ฮือ...." แม่เปลี่ยนจากมือที่ทาบหน้าผากมาจับมือผมเอาไว้ หยาดน้ำใสๆ ไหลอาบแก้มของแม่ทั้งสองข้าง ผมขมวดคิ้วด้วยความเจ็บปวด รีบลุกขึ้นไปนั่งบนโซฟาแล้วคว้าแม่มากอดไว้ ให้แม่มั่นใจว่าไม่ได้อยู่เพียงลำพัง

ผมสูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนจะมองไปรอบๆ ห้องนั่งเล่นอันหรูหราและคิดถึงภาพจำของวังอันกว้างใหญ่ไพศาลหลังนี้.... ซึ่งเป็นอสังหาริมทรัพย์ชิ้นสุดท้ายที่พ่อเหลือไว้ให้ แต่พวกเรากำลังจะเสียมันไป และทางที่ง่ายที่สุดที่จะรักษามันไว้ได้ คำตอบนั้นก็คือ “ตัวผม”

'ถ้านายตกลง ฉันสัญญา... ว่าวังของพ่อนาย รถทุกคัน แม้แต่หมาแมวทุกตัวในที่ดินนั้นจะยังเป็นของตระกูลเดวากุลทั้งหมด'

'แต่ว่า.... ถ้านายปฏิเสธล่ะก็....... ไม่รู้สินะ.... ไม่แน่ว่า นาย แม่นาย แล้วก็พี่น้องของนาย.... อาจจะต้องไปขายของเก่าข้างทางกินประทังชีวิตก็ได้นะ!'

โธ่เว้ย! ไอ้เพลิง ไอ้ระยำ!

"แม่ครับ... แม่เชื่อใจดินนะ" ผมถอนกอดออกมาแล้วกุมมือที่เย็นชืดเพราะความกลัวของแม่เอาไว้ ผมพยายามหายใจให้ปกติ แต่ลมหายใจของผมกลับสั่นเครือด้วยความแค้นที่มีต่อไอ้คนที่จ้องจะทำลายชีวิตผมและครอบครัวของผม

"ดินจะไม่ยอมให้ใครมาทำให้แม่และพี่น้องของเราต้องลำบากแน่นอน"

              ต่อให้ดินจะต้องแต่งงานกับไอ้เลวนั่นก็ตาม!